Mag ik wel op reis?

Op reis gaan na verlies is geen evidentie. Alleen al het idee roept vaak een storm aan gedachten en emoties op.

“Is het wel gepast?”
“Wat zullen de mensen denken?”
“Het roept te veel herinneringen op…”
“Wat als ik overspoeld word door verdriet?”
“Dan lijkt het voor anderen alsof ik er niet meer aan denk!”

Het zijn vragen die veel mensen zichzelf stellen. En ze zijn begrijpelijk. Want reizen na verlies voelt vaak dubbel: enerzijds het verlangen naar rust, afleiding of nieuwe energie; anderzijds het schuldgevoel, de angst voor pijnlijke confrontaties en het gemis dat je overal met je meeneemt.

Waarom die tweestrijd zo normaal is

Na verlies komt er een moment waarop je voelt dat je “iets” wil doen om opnieuw te leven. Maar dat is tegelijk spannend. Een eerste reis staat vaak symbool voor vooruitgaan, en dat kan voelen alsof je de ander achterlaat.

Daarbij komen emoties die we vaak liever niet laten zien:

• Het gemis dat concreter wordt als je geen reisverhalen meer kunt delen.

• De angst om het alleen te moeten doen.

• De jaloezie of boosheid bij het zien van andere koppels en gezinnen die wél compleet zijn.

We leren vaak dat dit soort gevoelens “niet mooi” of “ongepast” zijn. Maar dat is niet zo. Ze zijn volkomen normaal in rouw. Het zijn uitingen van liefde die geen vanzelfsprekende plek meer vinden. En juist omdat die liefde zo sterk is, mag je ook die emoties erkennen.

Reizen mét je rouw

Een eerste reis na verlies betekent niet dat je je verdriet thuislaat. Integendeel: je neemt je rouw mee in je koffer. En dat is helemaal oké.

• Je zult misschien momenten van verdriet ervaren, juist op een mooie plek. Dat betekent niet dat je reis mislukt – het betekent dat je rouw levend is.

• Je zult misschien óók genieten: van een uitzicht, een ontmoeting, een zonsondergang. Ook dat mag. Genieten is geen verraad aan je geliefde, het is een teken dat je nog steeds leeft.

• Je kunt nieuwe rituelen vinden onderweg: een kaars branden, een steen achterlaten, een foto meenemen. Kleine handelingen die je dierbare symbolisch deelgenoot maken van je reis.

Hoe bereid je je voor?

Een paar zachte tips om de tweestrijd wat hanteerbaarder te maken:

1. Sta stil bij je intentie
   Vraag jezelf af: waarom wil ik deze reis maken? Is het om even uit de drukte te stappen, om ruimte te vinden voor verdriet, of juist om nieuwe energie te zoeken?

2. Kies een reis die bij je past
   Misschien heb je behoefte aan stilte en natuur. Misschien juist aan zachte afleiding en nieuwe indrukken.

3. Wees mild in je planning
   Maak geen te strak programma. Geef ruimte voor dagen dat je minder energie hebt.

4. Neem iets symbolisch mee
   Een foto, een voorwerp, een notitieboekje (dit krijg je als je bij ons een reis boekt)… iets dat jouw dierbare op een tastbare manier aanwezig houdt.

5. Praat erover
   Als je met anderen reist, deel je gevoelens en verwachtingen. Als je alleen reist: overweeg een groep die vertrouwd voelt, bijvoorbeeld met mensen die ook een verlies meedragen.

De zachtheid van een eerste stap

Die eerste reis na verlies zal altijd beladen zijn. Maar dat maakt haar niet minder waardevol. Het kan een kans zijn om opnieuw lucht te vinden, jezelf beter te leren kennen, en je verdriet een plek te geven in een nieuwe omgeving.

Het gaat niet om loslaten. Het gaat om verder dragen op een manier die jou ondersteunt.

Dus gun jezelf die reis. Niet omdat je moet “verdergaan”, maar omdat je mag ademen, ontdekken, en ervaren dat verdriet en vreugde naast elkaar kunnen bestaan.

Je gaat op reis, en je neemt je rouw mee.
En dat is helemaal oké.

Wil jij ook ervaren hoe een reis steun kan bieden in je rouwproces? Bij Stille Vleugels creëren we veilige, kleinschalige rouwreizen waar er ruimte is voor jouw verhaal, jouw tempo en jouw emoties. Zodat je samen met anderen stap voor stap kunt ontdekken dat reizen én rouw hand in hand kunnen gaan.

Inspiratie tekst van Lies_liefenleed